benden kaçma

Kaç defa aradım seni bu açtığım sayfalarda
Bazen sevgin bazen nefretin düştü satırlarıma
Aldırmadan yazdım kan damlatan gözyaşlarıma
Vazgeçmedim seni aramaktan umutsuzca.

Her yerine baktım bu şehrin altını üstüne getirip
Bulamadığım her günü astım boynuma zincirleyip
Ayıldığımda kahrımdan ölmeyeyim diye içip
Göstermedim berduş halimi karanlığa gizlenip.

Hatırlıyor musun burası elimi omzuna ilk attığım
Sonra sarıp kollarıma canım diye sarıldım
Şimdi çalıyor bak o şarkı, kulağına fısıldadığım,
‘Sen bence bir melek bir dua gibisin...' aşkım.

Niye bıraktın bana bu koca şehri sana kırgınım
Gelmediğin onca zamanı cehennemde yaşadım
Kapanmadı mı bunca acıya rağmen hasretle hesabım
Dolmadı mı süresi vuslat için, gelmedi mi zamanım.

Bu satırları okurken belki de halime gülüyorsundur
Yazık, zavallım ne umutlara kapılmış diyorsundur
Üzülüp, alay edip ya da aşkıma inanmıyorsundur
Kulak asmayıp geçer, zamanla biter diyorsundur.

Ne zaman yaralarımı sardı ne de seni unutturdu
Peşinden rüzgardaki yaprak gibi atıp savurdu
Bedenim, gönlüm ruhum aşkınla yanıp kavruldu
Seni asla ama kendimi hep unuttu, unutturdu...

Yapma yarim, unutturmak için kendini kaçma
Acımı, aşkımı küçümseyip yalan diyorum sanma
Pamuk ipliğiyle bağlıyım şu an bu çekilmez hayata
Tutunayım yeniden son kez, sağlığını duyur da