:(Sevdanın Hüznü

Belli olmazdı önceden meret,
Sinsice, kahpece yaklaşırdı adama,
Fark edilince ele geçirmiş olurdu bedeni,
Yetmezdi bu, ruhu da sarardı zehriyle,
Öyle bir zehirdi ki bu,
Antik çağlardan alırdı damarını,
Her ortamda yeşerirdi kendiliğinden,
Hiçbir güç baş etmezdi kendisi ile,
Nice insanları devirmişliği vardı,
Hiç kimse ama hiç kimse umurunda olmazdı,
Yalnızca kendisi için yaşardı.
Yeni kurbanlar için
Sessiz bir ölüm gemisi olup,
Ebediyete yol alırdı